اصول نواختن قطعه جديد

ابتدا سركليد ها بررسي مي كنيم . بعد وزن را و بعد نتهاي ميزان را. سپس وزن خواني قطعه به همراه پا زدن. چند بار وزن خواني مي كنيم در اين ميان چيزهايي را از لابه لاي قطعه كشف مي كنيم مثلا اين نت "فا" را من در بالا دسته ندارم و بنابر اين بايد كل جمله را در پايين دسته اجرا كنم. اين نكات را با مداد بر روي كاغذ نت ياداشت ميكنيم. (پاك كن و اتود هميشه و همه جا بايد به همراه نوازنده باشد.) بعد از اين كارها انگشت گذاري ها و مسير نوازنگي را بررسي و تخيل مي نماييم. در واقع ابتدا تخيل مي كنيم بعد ساز مي زنيم . اين روش به مراتب مفيد تر از زماني است كه از همان ابتدا ساز بزنيم.
بهترين كار قبل از مضراب زدن اين است كه ساز را بگيريم و بدون مضراب زدن انگشت گذاري نماييم تا جاهاي مختلف مشخص گردند. وقتي همه چيز واضح شد ، ديگر كاغذ نت غريبه نيست و حكم آدرس آشنا را دارد. حالا نوبت ساز زدن با مضراب است. براي مضراب زدن هم ابتدا با سرعت پايين و كند مي زنيم.
براي عود چون پرده ندارد ابتدا جاي دقيق انگشتها را مشخص مي كنيم تا جلوي فالشي ها رابگيريم بعد يا سرعت پايين مضراب مي زنيم و كم كم سرعت را بالا مي بريم تا به تمپوي لازم برسيم سپس روي ديناميك كار مي كنيم و در انتها حس را مي سازيم.
براي قطعات با تكنيك بالا بعد از گرم شدن دست ، قطعه را ميزنيم ابتدا با فشار زياد انگشتان ، به شكل مصنوعي و با فشار زياد. اين كار هم باعث تقويت ماهيچه ها مي شود و هم به شكل گيري سريعتر سيناپس هاي مغز كمك ميكند. با مترونم سرعت را كم كم و طي چند روز  بالا مي بريم.
فراموش نکنیم که قطعه را باید میزان به میزان فرا گرفت و پیش رفت و تا حل نشدن مشکل یک میزان هرگز وارد میزان بعدی نشویم.