1:هنگام دم یا نفس کشیدن هوا در دو قسمت شکم وسینه پر میشود پس در وقت خواندن می باید به این موضوع توجه گردد تا متعادلاَ از این دو ناحیه نفس گیری صورت گیرد.

2:زمان نفس گیری از اهمیت زیادی برخوردار است یعنی خواننده نمی تواند بی قید باشد وهر وقت و هر کجای آهنگ که خواست نفس بگیردزیرا وزن ملودی یا خط آهنگ را دست خوش نابجائی می کند ویا نظم ناشی از شدت وضعف های طبیعی آن را بر هم می زند.بهترین موقع و بهترین جائی که می توان نفس گرفت انتهای جمله ها یا خطها یا حتی موتیف ها و نت های کشیده که معمولاً چندین نت با خط اتصال در گروه های کوچک و بزرگ با هم یکپارچه و وابسته و همبسته می گردند می باشد به گونه ای که روان بودن خط ملودی دچار نقص و سکته ( نا بجایی زمانی ) نشود و جریان طبیعی آهنگ از رعایت به موقع شدت و ضعف های اجرایی حفظ شده و در ضمن خواندن نیز آسان گردد اگر چه این قاعده در نوازندگی هم مورد توجه است .

3:در تلفیق شعر و موسیقی برای هر بخش یا سیلاب کلمات یک نت منظور می شود به عبارتی هر بخش یا قسمتی از کلمه منطبق است بر یک نت ( کشش و صدا ) اما برای ایجاد زیبایی در خط ملودی گاهی یک سیلاب ممکن است با چند نت بیان گردد که در این صورت روی آنها خط اتصال قرار می دهند و خواننده چند صدا را با یک سیلاب از کلمات اجرا می کند.

4:در رابطه با خروج صدا از مبدع حنجره تا گوش شنونده در فواصل مختلف به عنوان تکنیک های آوازی نظریات گوناگونی وجود داردآنچه در این جا قابل یاد آوری است یکی راحت و غیر عصبی خواندن ناشی از راحت فکر کردن و نگرش باز خواننده است و دیگری بیرون دادن صدا به شکل «آ و اُ»(A-O) با نظر به فرستادن آن به دورترین فاصله ی ممکن می باشد.یعنی حالت دهان و گلو بشکلی بسته نباشد که صدا به صورت کسره وفتحه ( اَ و اِ ) به گوش برسد حتی اگر آهنگ طبیعی کلمات ( آ و اُ ) نباشد, چه اینکه حجم و رسائی و برد چندانی نخواهد داشت.

5:نکته ی دیگر بر واضح و شفاف بیان کردن کلمات است، برخی از خوانندگان بدلیل اینکه خودشان شعر و کلمه رو می دانند،به خصوص در موقع اجرای زنده ی برنامه ها ، چندان توجهی به این مطلب ندارند و بر خلاف تصورشان کلام با مفهوم وضوح لازم بگوش شنونده نمی رسد.

6:خوانندگی از وجهی همچون تکنوازی سازها به همراهی ارکستر است ، لذا خواننده از آزادی عمل در اجرای موسیقی برخوردار می باشد یعنی وقتی روی صدای سازها می خواند لزومی ندارد که کاملاً دقیق و ریاضی وار وزن نتها را اجرا نماید ،بلکه اندکی پسو پیش خواندن بخاطر بیان بهتر کلمات یا بجا آوردن حق مطلب شعر، در حوضه ی اختیاری او قرار می گیرد.این آزادی عمل نامحدود نیست و حدش به اندازه ای است که در کلیت ضرب آهنگ و میزانهای موسیقی اشتباه یا نابجائی صورت نپذیرد و به دیگر سخن اصل و اساس ساختمان اثر از نظر وزن بهم نخورد و آهنگ از ریتم و حرکت طبیعی نیفتد .

7:نظیر مطالب فوق در خصوص فواصل اصوات نیز مصداق دارد یعنی خواننده آزاد است که غیر از نت های اصلی تشکیل دهنده ی خط ملودی ،بنا به ذوق و سلیقه ی حسی خود و به منظور خلاقیت بهتر و آفرینش زیبائی مجاز است حروف زینت ( تحریر) یا صدای فرعی گذرائی را در لابلای صدا های اصلی به اجرا در آورد بگونه ای که از گام خارج نگردد یا حالت خاص آهنگ خدشه دار نشود.8- نکته ی بسیار مهم این است که تمام موسیتی (100%) تجربی است وتمامی مقالات و کتاب های آموزشی فقط جنبه ی زمینه سازی است و در واقع روش تمرین وکسب تجربه را نشان می دهد.