کسی گفته است ملودی آنچنان چیزی است که تمام موسیقی در خدمت آن است . تردید نیست که آشناترین و قابل تشخیص ترین عامل موسیقی ، ملودی است . ملودی یکی از تجربیات اولیه هر کودک است . بی تردید شما ملودی یکی  از آهنگهای انقلاب ، یا هر آهنگ مشهور دیگری را به یاد می آورید . ملودی «آهنگی» است که ما ، پس از ترک سالن کنسرت ، آنرا زمزمه می کنیم . تمی موسیقائی است که طی یک سنفونی چند بار تکرار می شود . گوش گیرنده غیر حرفه ای معمولا تنها به ملودی گوش می کند و هرگز به عوامل دیگر توجه ندارد. او موسیقی را از روی ملودی آن ارزیابی می کند . موسیقی با ملودی «خوب» درنظر او موسیقی خوبی است و موسیقی با ملودی غیر قابل تشخیص به نظرش اساساً موسیقی نیست .

ملودی یکی از مهمترین وسائل برای بیان ایده موسیقائی است . آهنگساز اصوات موسیقی را به راهی ترکیب میکند ، که نه تک تک بلکه به شکلی وحدت یافته شنیده می شوند ؛ وقتی ملودی ، به منزله جوهر موسیقی به  پایان می رسد ، گونه ای حالت اتمام نیز از آن محسوس است . ملودی ، مانند یک جمله مبنی بر دستور زبان ، یارای آن دارد ، که بی یاری عوامل دیگر متجلی شود  . اصوات مانند کلمات ، در الگوئی سازمان داده می شوند ، که بتوانند ایده را به تمامی انتقال دهند ، آنها بدون «سازمان گرفتن» مفهومی ناروشن دارند . اصوات در ذهن ما خطی را ، آنچنان که ما در هنر گرافیک  می بینیم ، مجسم می کنند . خط در واقع موجودیت دارد ، و عیناً همانند تابلوی نقاشی پیکاسو ، تابلوی 1 که از راه نمایش خط ، ایده ای را می نمایاند ، خط ملودی نیز ، ایده ای موسیقائی را معرفی می کند  .

     ملودی می تواند به هر شکل ، هر اندازه ، و با هر حرکت ساخته شود . اگر ما اشکال گوناگون ملودی را فرا گیریم ، بهتر می توانیم خط ملودی را دنبال کنیم . ما در این کتاب ، شما را راهنمائی می کنیم که به کرات صفحه های موسیقی را ، همراه با مطالعه مطالب ، بشنوید ، تا خطوط ملودی ، اشکال آکوردها و تجسم های ریتمیک ، همچنان که در گوش گرفته می شوند ، «با چشم نیز تجسم یابند» . حتی اگر شما نتوانید خط موسیقی را بخوانید ، کم و بیش از نگاه کردن بر این خط ، در کتابهای نت چاپ شده ، درکی به هم خواهید رساند .

اقباس از کتاب دعوت به شنیدن ، نوشته ریچارد- ل .وینک – لوئز- ج . ویلیامز . برگردان به فارسی : پرویز منصوری